καλέω

καλέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *kelh₁- (φωνάζω, καλώ) / *kl̥h₁ (ρίζα καλ-, κατά μετάθεση κλα- και με έκταση κλη-)

καλέω-καλῶ ( & αιολικός τύπος  κάλημι)

1. καλώ, προσκαλώ, συγκαλώ

   ↪ καλῶν ἐπὶ δεῖπνον, ἐς ἔρανον, ἐς θοίνην

   ↪ ὑπὸ σοῦ κεκλημένος (ο καλεσμένος)

2. αποκαλώ, ονομάζω

   ↪ ὥς σφας καλοῦμεν Εὐμενίδας

   ↪ ὁ καλούμενος: ο λεγόμενος

3. είμαι

   ↪ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι (είσαι ο γαμπρός μου)

   ↪ οὕνεκα σὴ παράκοιτις κέκλημαι (είμαι η γυναίκα σου)

4. απαιτείται, το καλεί μια ανώτατη αρχή, παραδοχή, έθιμο

   ↪ καλεῖ ἡ τάξις

   ↪ καιρὸς καλεῖ  : το κάλεσμα των καιρών, οι απαιτήσεις της εποχής

5. εγκαλώ, καταγγέλλω

   ↪ καλεῖσθαί τινα π.χ. ὕβρεως (για ύβρι)

6. επικαλούμαι

   ↪ τοὺς θεοὺς καλούμεθα

• αιολικός τύπος : κάλημι
• κικλήσκω με ποιητικό αναδιπλασιασμό

για θέμα κλη-σ- → δείτε τη λέξη κλῆσις
για θέμα κλη-τ- → δείτε τη λέξη κλητός
με θέμα κλη-

Διαφορετικά τα κλῄζω (< κλέω & < κλείω
Για το κλῆμα δείτε κλάω και πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *kelh₂- (σπάω)

με θέμα καλ-

• καλέω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καλέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.