εγκαλώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

εγκαλώ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐγκαλῶ,[1] συνηρημένος τύπος του ἐγκαλέω < ἐν + καλέω / καλῶ

Προφορά

ΔΦΑ : /eŋ.ɡaˈlo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐γκα‐λώ

παλιότερος συλλαβισμός : εγ‐κα‐λώ

Ρήμα

εγκαλώ, πρτ.: εγκαλούσα, αόρ.: εκγάλεσα, παθ.φωνή: εγκαλούμαι, π.αόρ.: εγκλήθηκα

(νομικός όρος) ζητώ (με καταγγελία) από αρμόδια αρχή (εισαγγελία, αστυνομία, λιμενικό κ.λπ.) την ποινική δίωξη κάποιου, που έκανε εις βάρος μου αξιόποινη πράξη η οποία δεν διώκεται αυτεπαγγέλτως
(κατ’ επέκταση) κατηγορώ, καταγγέλλω

Συγγενικά

ανέγκλητος
ανεγκλήτως
έγκληση
εγκαλούμενος (λόγια μετοχή)
εγκαλών (λόγια μετοχή)

→ και δείτε τις λέξεις εν και καλώ

Κλίση

→ λείπει η κλίση

Μεταφράσεις

εγκαλώ

αγγλικά : blame ^(en)
γαλλικά : 2 -blâmer ^(fr)

Αναφορές

εγκαλώ - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.