εμμονή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	εμμονή	οι	εμμονές
γενική	της	εμμονής	των	εμμονών
αιτιατική	την	εμμονή	τις	εμμονές
κλητική		εμμονή		εμμονές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

εμμονή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐμμονή < ἐμμένω[1] < ἐν-, (ἐμ-) + μένω

ΔΦΑ : /e.moˈni/

εμμονή θηλυκό

(λόγιο) η ενέργεια και το αποτέλεσμα του εμμένω, η προσήλωση σε κάτι σε βαθμό υπερβολικό
...τα άγχη, τις εμμονές και τις νευρώσεις που καταδιώκουν τον μέσο Έλληνα .

→ και δείτε τις λέξεις εμμένω και μένω

εμμονή

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.