αυτοκέφαλος

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο αυτοκέφαλος η αυτοκέφαλη το αυτοκέφαλο
      γενική του αυτοκέφαλου της αυτοκέφαλης του αυτοκέφαλου
    αιτιατική τον αυτοκέφαλο την αυτοκέφαλη το αυτοκέφαλο
     κλητική αυτοκέφαλε αυτοκέφαλη αυτοκέφαλο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι αυτοκέφαλοι οι αυτοκέφαλες τα αυτοκέφαλα
      γενική των αυτοκέφαλων των αυτοκέφαλων των αυτοκέφαλων
    αιτιατική τους αυτοκέφαλους τις αυτοκέφαλες τα αυτοκέφαλα
     κλητική αυτοκέφαλοι αυτοκέφαλες αυτοκέφαλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αυτοκέφαλος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή αὐτοκέφαλος [1]

Προφορά
ΔΦΑ : /a.ftoˈce.fa.los/
τυπογραφικός συλλαβισμός : αυ‐το‐κέ‐φα‐λος

Επίθετο

αυτοκέφαλος, -η, -ο

  1. (εκκλησιαστικός όρος, νομικός όρος) που έχει δική του διοίκηση και εξουσία, ανεξάρτητα από άλλο κέντρο διοίκησης και εξουσίας
  2. (σπάνιο) αυτεξούσιος, ανεξάρτητος
  3. (ιδιωματικό) ξεροκέφαλος [2]

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    αυτοκέφαλες εκκλησίες, υποδιαιρέσεις

Αναφορές
  1. αυτοκέφαλος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. αυτοκέφαλος -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.