αναχαίτιση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αναχαίτιση οι αναχαιτίσεις
      γενική της αναχαίτισης* των αναχαιτίσεων
    αιτιατική την αναχαίτιση τις αναχαιτίσεις
     κλητική αναχαίτιση αναχαιτίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αναχαιτίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναχαίτιση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀναχαίτισις[1] < αρχαία ελληνική ἀναχαιτίζω < ἀνά + χαίτη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gait- (μαλλιά)

Προφορά
ΔΦΑ : /a.naˈçe.ti.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐να‐χαί‐τι‐ση

Ουσιαστικό

αναχαίτιση θηλυκό

  1. το σταμάτημα επιθετικής ενέργειας του εισβολέα, απόκρουση
  2. (μεταφορικά) η ανακοπή της αύξησης
    ↪ λαμβάνονται μέτρα για την αναχαίτιση της πανδημίας

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    αναχαίτιση

Αναφορές
  1. αναχαίτιση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.