αύξηση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αύξηση οι αυξήσεις
      γενική της αύξησης* των αυξήσεων
    αιτιατική την αύξηση τις αυξήσεις
     κλητική αύξηση αυξήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αυξήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αύξηση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική αὔξη(σις) + -ση

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈaf.ksi.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : αύ‐ξη‐ση

Ουσιαστικό

αύξηση θηλυκό

  1. η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αυξάνω, η πρόκληση ανόδου στην ποσότητα ή στην αριθμητική τιμή
    ↪ Η πιθανή αύξηση του πληθωρισμού είναι ανησυχητικό στοιχείο.
  2. (γραμματική) μορφολογικό στοιχείο των παρελθοντικών χρόνων στα αρχαία και στα νέα ελληνικά
    1. συλλαβική αύξηση: η πρόσθεση ενός ε- ή -η πριν το θέμα της λέξης, όταν αυτό αρχίζει από σύμφωνο, π.χ. βάζω, έβαζα, θέλω, ήθελα
    2. χρονική αύξηση: η τροπή του αρχικού βραχέος φωνήεντος σε μακρό (στα αρχαία ελληνικά, π.χ. ὁρίζω, ὥριζον)
    3. εσωτερική αύξηση: η αύξηση που εμφανίζεται μετά την πρόθεση σε σύνθετα ρήματα, πχ. καταγράφω, κατέγραψα)

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη αυξάνω

Μεταφράσεις
    αύξηση

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.