άρνηση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η άρνηση οι αρνήσεις
      γενική της άρνησης* των αρνήσεων
    αιτιατική την άρνηση τις αρνήσεις
     κλητική άρνηση αρνήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αρνήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

άρνηση < αρνούμαι

Ουσιαστικό

άρνηση θηλυκό

  1. η απόρριψη, η μη αποδοχή
    άρνηση ψήφου
  2. (λογική) μοναδιαίος τελεστής που μεταβάλει την αληθοτιμή μιάς λογικής πρότασης από 'Αληθής' σε 'Ψευδής' ή από 'Ψευδής' σε 'Αληθής'
    Συμβολισμός: ¬, που σημαίνει ότι, αν η λογική πρόταση p είναι 'Αληθής', τότε η ¬p είναι 'Ψευδής' ή αν η p είναι 'Ψευδής', τότε η ¬p είναι 'Αληθής' και διαβάζεται «δεν ισχύει ότι p»[1]
    Υπερώνυμο: λογικό συνδετικό

Σύνθετα

Πολυλεκτικοί όροι

Μεταφράσεις
    άρνηση
    λογική

Αναφορές
  1. Γεώργιος Βούρος (Πάτρα 2002), «Διακριτά Μαθηματικά», σελ. 16. Προσπέλαση 2020-02-28
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.