φιλέω

φιλέω < φίλος + jω

φιλέω (απαντά σπανίως και ως φίλημμι και φίλειμι)

1. Στους ομηρικούς χρόνους είχε την έννοια του φέρομαι ευγενικά, φιλοξενώ, καλοδέχομαι κάποιον, καλωσορίζω, φιλεύω

   παρ᾽ ἄμμι φιλήσεαι

2. Μετά τους ομηρικούς χρόνους σταδιακά απέκτησε τις επιπλέον έννοιες αγαπώ, αρέσκομαι σε κάτι, εγκρίνω, επιδοκιμάζω

   ὅσα θεοὶ ἀνθρώποις οὓς φιλοῦσιν (όσα <δίνουν> οι θεοί στους ανθρώπους που αγαπούν)

3. συνηθίζω, και ως απρόσωπο ειδικά, έχει την έννοια του "όπως συνηθίζεται" ή "όπως γίνεται συνήθως"

   ὡς δὴ φιλεῖ

   αὔρη δὲ ἀπὸ ψυχροῦ τινος φιλέει πνέειν (η αύρα συνήθως έρχεται από ψυχρά μέρη)

4. δίνω φιλί, κάνω έρωτα με κάποιον/κάποιαν (και οι δύο πολύ μεταγενέστερες έννοιες)

   τὸ φίλαμα, τὸ τὸν Ἄδωνιν φίλασεν (το φίλημα που έδωσε στον Άδωνι)

   τὰς παρειὰς φιλέονται (φιλιώνται στα μάγουλα)

5. το μέσο φιλοῦμαι δείχνει αμοιβαιότητα θετικών αισθημάτων και το παθητικό σημαίνει ότι γίνομαι αντικείμενο αγάπης, φιλοξενούμαι, με τιμούν

• φίλιος
• φίλημα και δωρικός τύπος  φίλαμα
• φίλτρον
• φίλιννα (η αγαπούλα)
• φίλιος (που ανήκει σε φίλο)
• φιλητέον (που πρέπει, του αξίζει να το προτιμάς)
• φιλητός (αξιαγάπητος)
• φιλητικός (ο τρυφερός
• ὁ, ἡ φιλήτωρ (ο εραστής, η ερωμένη)
• φιλότης (η φιλική προσέγγιση, διάθεση αλλά και η ερωτική πράξη), φιλημοσύνη (η τρυφερή ή φιλική διάθεση), φιλία
• φιλοτήσιος
• φίλτρον
• τα φιλίτια
• ἄφιλος
• δημοφιλής (δήμος + φιλέω)

• ἀντιφιλέω - ἀντιφιλῶ (: ανταποκρίνομαι στον έρωτα, στο φιλί)
• καταφιλέω - καταφιλῶ (αγαπάω πολύ, φιλάω πολλές φορές)
• ὑπερφιλέω-ὑπερφιλῶ ( υπεραγαπώ )

• αιολικός τύπος : φίλημμι
• βοιωτικός τύπος : φίλειμι