υπέρθεση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η υπέρθεση οι υπερθέσεις
      γενική της υπέρθεσης* των υπερθέσεων
    αιτιατική την υπέρθεση τις υπερθέσεις
     κλητική υπέρθεση υπερθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, υπερθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υπέρθεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὑπέρθε(σις) + -ση < ὑπερτίθημι < αρχαία ελληνική ὑπέρ + τίθημι
Συγχρονικά αναλύεται σε υπερ- + θέση.
για τον όρο της φυσικής: (σημασιολογικό δάνειο) αγγλική superposition.

Προφορά
ΔΦΑ : /iˈpeɾ.θe.si/
τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πέρ‐θε‐ση

Ουσιαστικό

υπέρθεση θηλυκό

  1. (λόγιο, σπάνιο) τοποθέτηση από πάνω
  2. (κβαντική φυσική) η κατάσταση κατά την οποία δύο ή περισσότερες κβαντικές θέσεις αθροίζονται, για να δώσουν μια άλλη έγκυρη κβαντική κατάσταση

Μεταφράσεις
    υπέρθεση

Πηγές
  • Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.