σύνθεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ σύνθεσῐς αἱ συνθέσεις
      γενική τῆς συνθέσεως τῶν συνθέσεων
      δοτική τῇ συνθέσει ταῖς συνθέσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν σύνθεσῐν τὰς συνθέσεις
     κλητική ὦ! σύνθεσῐ συνθέσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  συνθέσει
γεν-δοτ τοῖν  συνθεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύνθεσις < συντίθημι, συνθε- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύν- + θέσις.

Ουσιαστικό

σύνθεσις, -εως θηλυκό

  1. σύνθεση, συνδυασμός, συναρμογή
  2. συμφωνία, σύμφωνο, σύμβαση
    ≈ συνώνυμα: συνθεσία
  3. (γλωσσολογία) σύνθεση λέξεων, γραμμάτων
  4. (ελληνιστική σημασία)
    1. σύνθεση (μουσική)
    2. (ενδυμασία) σύνολο απλών, άνετων ρούχων των Ρωμαίων, όπως στο λατινικό synthesis

Σύνθετα

Συγγενικά
  • συνθεσία
  • συνθεσίδιον
  • συνθεσίη

→ και δείτε τις λέξεις σύνθετος, συντίθημι, σύν και θέσις

Απόγονοι

σύνθεσις (αρχαία ελληνικά)

⇘ νέα ελληνικά: σύνθεση
↷ λατινικά: synthesis
↴ αγγλικά: syntesis
↴ γαλλικά: synthèse
↴ ισπανικά: sintesis
↴ ιταλικά: sintesi
↴ πορτογαλικά: sintese
↴ ρωσικά: синтез (síntɛz)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.