κώλο

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈko.lo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κώ‐λο

ομόηχα: κόλο, κόλλο

τονικό παρώνυμο: κολλώ

Ετυμολογία 1

κώλο < κώλ(ον) + -ο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κῶλον [1]

Ουσιαστικό

κώλο ουδέτερο (αρχαιοπρεπές)

(γραμματική) τμήμα περιόδου με αυτοτελές νόημα· βρίσκεται ανάμεσα σε τελείες (άνω τελείες ή/και τελείες)
(μετρική) τμήμα του στίχου που αποτελείται από δύο ή περισσότερους πόδες
(ανατομία) τμήμα του σώματος ανθρώπου ή ζώου· κυρίως τα άκρα
↪ τα άνω κώλα

έκφραση: τινάζω τα κώλα, αφήνω τα κώλα (πεθαίνω)
(ναυτικός όρος) μονόπλοκο σκοινί που μαζί άλλα συστρέφονται φτιάχνοντας ένα παχύτερο, πιο γερό

κώλον

Συγγενικά

ισόκωλο

διαφορετική ετυμολογία για το κώλος

Μεταφράσεις

κώλο στη γραμματική

Ετυμολογία 2

κώλο: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

κώλο αρσενικό

αιτιατική ενικού του κώλος

Πηγές

⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

κώλον - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.