κῶλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κῶλον	τὰ	κῶλᾰ
γενική	τοῦ	κώλου	τῶν	κώλων
δοτική	τῷ	κώλῳ	τοῖς	κώλοις
αιτιατική	τὸ	κῶλον	τὰ	κῶλᾰ
κλητική ὦ!		κῶλον		κῶλᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κώλω
γεν-δοτ	τοῖν		κώλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κῶλον < θέμα κωλ- αβέβαιης ετυμολογίας. Πιθανόν, συνδέεται με το σκέλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)kel-[1] ή έχει προελληνική αρχή.[2]

Δε σχετίζεται με το κόλον, αλλά ήδη στην ελληνιστική περίοδο υπάρχει σύγχυση μεταξύ των δύο όρων. [1]

κῶλον, -ου [{ο}}

(αρχική σημασία)
1. ανατομία) μέρος του ανθρώπινου σώματος, όπως το πόδι
2. βλαστός, μέρος φυτού
(γενικά) μέρος κάποιου πράγματος
(γραμματική, ρητορική) κώλον, περίοδος με αυτοτελές νόημα
λανθασμένη γραφή του κόλον (και σε λέξεις όπως κωλικός)

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

κῶλον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
κῶλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.