καταπέλτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο καταπέλτης οι καταπέλτες
      γενική του καταπέλτη των καταπελτών
    αιτιατική τον καταπέλτη τους καταπέλτες
     κλητική καταπέλτη καταπέλτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπέλτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική καταπέλτης, άλλη γραφή του καταπάλτης < → δείτε τις λέξεις κατά και πάλλω

Προφορά
ΔΦΑ : /ka.taˈpel.tis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐πέλ‐της

Ουσιαστικό

καταπέλτης αρσενικό

  1. (ιστορία, οπλισμός) πολεμικό μηχάνημα που εκσφενδονίζει βλήματα σε μεγάλη απόσταση
  2. (μεταφορικά) αυτός που συντρίβει τον αντίπαλό του σε διάλογο ή δίκη με τα επιχειρήματά του ή τις κατηγορίες που του απευθύνει
    ※  Καταπέλτης ο ιατροδικαστής για το θάνατο του καρδιοπαθούς (εφημερίδα Έθνος On Line, 16/7/2014 @ethnos.gr)

Μεταφράσεις
    καταπέλτης

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ καταπέλτης οἱ καταπέλται
      γενική τοῦ καταπέλτου τῶν καταπελτῶν
      δοτική τῷ καταπέλτῃ τοῖς καταπέλταις
    αιτιατική τὸν καταπέλτην τοὺς καταπέλτᾱς
     κλητική ὦ! καταπέλτᾰ καταπέλται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  καταπέλτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  καταπέλταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

καταπέλτης, -ου αρσενικό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.