αγιάζω

αγιάζω < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή ἁγιάζω < αρχαία ελληνική ἁγίζω

ΔΦΑ : /a.ʝiˈa.zo/ (επίσημο ύφος)

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐γι‐ά‐ζω

αγιάζω, πρτ.: αγίαζα, στ.μέλλ.: θα αγιάσω, αόρ.: αγίασα, παθ.φωνή: αγιάζομαι, π.αόρ.: αγιάσθηκα/αγιάστηκα, μτχ.π.π.: αγιασμένος/ηγιασμένος

• (σε επίσημο ύφος)

1. (μεταβατικό) ευλογώ και εξαγνίζω

   ↪ Ο αρχιεπίσκοπος αγίασε τα ύδατα.

   ≈ συνώνυμα: καθαγιάζω

2. (αμετάβατο) ανακηρύσσομαι άγιος

   ≈ συνώνυμα: αγιοποιούμαι

• ο σκοπός αγιάζει τα μέσα

με προφορά α-γι-α

• αγίασμα

Παθητική φωνή: δείτε κλίση, και με αόριστο: αγιάσθηκα

ΔΦΑ : /aˈʝa.zo/ (οικείο ύφος)

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐γιά‐ζω

αγιάζω, πρτ.: άγιαζα, στ.μέλλ.: θα αγιάσω, αόρ.: άγιασα, παθ.φωνή: αγιάζομαι, π.αόρ.: αγιάστηκα, μτχ.π.π.: αγιασμένος

• (σε οικείο ύφος)

1. (μεταβατικό) ευλογώ

   ↪ Ο παπάς άγιασε τα νερά.

2. (αμετάβατο, ειρωνικό) γίνομαι σαν άγιος (από υπερβολική καλοσύνη, ή βάσανα)
3. ↪ Θ' αγιάσει απ' τα βάσανα και τις κακουχίες.
4. (αμετάβατο, ειρωνικό, μεταφορικά) αδυνατίζω, χάνω βάρος

   ≈ συνώνυμα: έφεξα (στον αόριστο)

• ν' αγιάσει το στόμα (σου): επιδοκιμασία των λόγων κάποιου
• ν' αγιάσουν τα κόκαλα (κάποιου): ευχή να είναι ευλογημένος
• σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω: δέχομαι αδιαμαρτύρητα τα παθήματα, δεν αντιστέκομαι

με προφορά α-για

• αγιασματάριο
• αγιασμός
• αγιαστούρα

με προφορά α-γι-ο ή α-γιο

• άγιος

• αγιάζω - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• αγιάζω -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας