άωρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	άωρος	η	άωρη & άωρος	το	άωρο
γενική	του	άωρου	της	άωρης & αώρου	του	άωρου
αιτιατική	τον	άωρο	την	άωρη & άωρο	το	άωρο
κλητική		άωρε		άωρη & άωρε		άωρο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	άωροι	οι	άωρες & άωροι	τα	άωρα
γενική	των	άωρων	των	άωρων & αώρων	των	άωρων
αιτιατική	τους	άωρους	τις	άωρες & αώρους	τα	άωρα
κλητική		άωροι		άωρες & άωροι		άωρα
Οι δεύτεροι τύποι, λόγιοι, συνηθίζονται σε ουσιαστικοποιημένα ή σε αρχαιοπρεπείς λέξεις..
Κατηγορία όπως «φυγόκεντρος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

άωρος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἄωρος Συγχρονικά αναλύεται σε ά- + ώρ(α) + -ος / -ωρος

ΔΦΑ : /ˈa.o.ɾos/

άωρος, -η/(ος), -ο [1]

που δεν έχει ωριμάσει, άγουρος, ανώριμος
↪ άωρη ηλικία, άωρη κυστική μορφή
που εμφανίζεται πολύ νωρίς, πριν ωριμάσουν οι συνθήκες, πρώιμος, άκαιρος
↪ άωρη χηρεία

άωρος

Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.