-ώ

Νέα ελληνικά (el)

-ώ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική -ῶ, συνηρημένη κατάληξη ρημάτων σε -άω ή -έω ή -όω

-ώ → δείτε και το άτονο -ω

ρηματική κατάληξη για τα ρήματα 2ης συζυγίας
1. σε -άω / -ώ παθητική φωνή: -ιέμαι όπως αγαπάω/αγαπώ - αγαπιέμαι
2. σε -ώ παθητική φωνή: -ούμαι όπως θεωρώ - θεωρούμαι
3. σε -ώ παθητική φωνή: -ώμαι όπως ανακτώ - ανακτώμαι
4. σε -ώ παθητική φωνή: -ούμαι & -άμαι όπως λυπώ - λυπούμαι, λυπάμαι

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	-ώ
γενική	της	-ώς & -ούς
αιτιατική	τη(ν)	-ώ
κλητική		-ώ
Η γενική ενικού -ούς είναι λόγια, αρχαιόπρεπη.
Κατηγορία όπως «ηχώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	η	-ώ
γενική	της	-ώς
αιτιατική	τη(ν)	-ώ
κλητική		-ώ
Κατηγορία όπως «Ρηνιώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

-ώ θηλυκό

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	-ώ
γενική	τῆς	-οῦς
δοτική	τῇ	-οῖ
αιτιατική	τὴν	-ώ
κλητική ὦ!		-οῖ
Πολλά θηλυκά, με γενική ενικός -όος & -οῦς, όπως φειδώ
3η κλίση, ομάδα 'ἠχώ', Κατηγορία 'ἠχώ' όπως «ἠχώ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

-ώ < → λείπει η ετυμολογία

-ώ θηλυκό

κατάληξη θηλυκών
1. προσηγορικών ουσιαστικών
  ἠχώ, φειδώ, πειθώ
2. κυρίων ονομάτων, γυναικείων
  Λητώ, Καλλιστώ

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.