ὄν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὄν < από το ουδέτερο της μετοχής (ὤν οὖσα ὄν) ενεστώτα του ρήματος εἰμί (είμαι)

Ουσιαστικό

ὄν ουδέτερο

ουσιαστικοποιημένη μετοχή από την οποία προέρχεται η λέξη (και επιστήμη) της οντολογίας, και σημαίνει το πραγματικό, εκείνο που υπάρχει, σε αντιδιαστολή προς το τό μή ὄν

τα ὄντα τα είδη της ζωής, τα πλάσματα, οι υπάρξεις
τῶν ὄν εἰδῶν (και άκλιτο)

Συγγενικά

ὄντως (επίρρημα όντως)
τῶ ὄντι, τωόντι ή και τώντις (ιδιωματικά στη νεοελληνική και μια λέξη καιτώντι: πράγματι!)
και από τη νέα ελληνική αλλά και σε ξένες γλώσσες:
οντολογία
οντότητα
οντολογικός

Εκφράσεις

οὐδέν γίνεται ἐκ τοῦ μή ὄντος Επίκουρος
ἐξ οὐκ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός (κατά Λουκά)

ὤν για τις χρήσεις του ὄν ως μετοχής

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.