ἐρῆμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐρῆμος	τὸ	ἐρῆμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐρήμου	τοῦ	ἐρήμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐρήμῳ	τῷ	ἐρήμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐρῆμον	τὸ	ἐρῆμον
κλητική ὦ!		ἐρῆμε		ἐρῆμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐρῆμοι	τὰ	ἐρῆμᾰ
γενική	τῶν	ἐρήμων	τῶν	ἐρήμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐρήμοις	τοῖς	ἐρήμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐρήμους	τὰ	ἐρῆμᾰ
κλητική ὦ!		ἐρῆμοι		ἐρῆμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐρήμω	τὼ	ἐρήμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐρήμοιν	τοῖν	ἐρήμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ἐρῆμος < → λείπει η ετυμολογία

ἐρῆμος, -ος, -ον και θηλυκό, ἐρήμη

ἔρημος (Κατά τον Τζάρτζανο,[1] με τύπους: «ὁ ἔρημος, ἡ ἐρήμη ἢ ἔρημος, τὸ ἔρημον»)

ἐρήμη δίκη: δίκη κατά την οποία δεν παρουσιάζεται ο εναγόμενος και η απόφαση αποβαίνει εναντίον του, καταδικάζεται ερήμην
ἐρήμην εἷλον: κερδίζω τη δίκη, επειδή ο αντίδικος δεν είναι παρών
ἐρήμας ἀμπέλους τρυγῶ: τρυγώ τα άφραγα αμπέλια και μεταφορικά επωφελούμαι από την απουσία κάποιου ή συμπεριφέρομαι με θρασύτητα εκεί που δεν υπάρχει φόβος

Τζάρτζανος, Αχιλλεύς, Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσης. ΟΕΔΒ 1975, 23η έκδοση @library.iep.edu.gr (ΙΕΠ). 1η έκδοση:1931, ΟΕΣΒ. [γραφή:πολυτονική]. , §112.3.

ἐρῆμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἐρῆμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.