ἄρσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄρσῐς	αἱ	ἄρσεις
γενική	τῆς	ἄρσεως	τῶν	ἄρσεων
δοτική	τῇ	ἄρσει	ταῖς	ἄρσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἄρσῐν	τὰς	ἄρσεις
κλητική ὦ!		ἄρσῐ		ἄρσεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἄρσις < αἴρω + -σις

ἄρσις θηλυκό

ἄρσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ἄρσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.