ἀλέκτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ᾰ̓λεκτωρ-, ᾰ̓λεκτορ-
ονομαστική ὁ ἀλέκτωρ οἱ ἀλέκτορες
      γενική τοῦ ἀλέκτορος τῶν ἀλεκτόρων
      δοτική τῷ ἀλέκτορῐ τοῖς ἀλέκτορσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν ἀλέκτορᾰ τοὺς ἀλέκτορᾰς
     κλητική ὦ! ἀλέκτορ ἀλέκτορες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀλέκτορε
γεν-δοτ τοῖν  ἀλεκτόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1
ἀλέκτωρ < θέμα ἀλεκ- (που συναντάμε στο ρήμα ἀλέξω αμύνομαι) + -τωρ, κυριολεκτική πιθανή σημασία «μαχητικός υπερασπιστής» (συγκρίνετε με το κοκορεύομαι), [1]
Ήδη μυκηναικός πληθυντικός 𐀀𐀩𐀐𐀵𐀩 (a-re-ke-to-re, ἀλέκτορες)
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ἀλέκτορας ⇒ ποντιακά: αλέκτορας και Κρήτη, Πελοπόννησος, αλίκτορας (στην Κύπρο), αλέττορα/αλέστορα/αλέθτορα (κατωιταλικά)

Ουσιαστικό 1

ἀλέκτωρ αρσενικό

Συνώνυμα

Ετυμολογία 2
ἀλέκτωρ < ἀ- στερητικό + λέκτρον < λέγω

Ουσιαστικό 2

ἀλέκτωρ αρσενικό

  • άλλη μορφή του ἄλεκτρος, ο άγαμος

Αναφορές
  1. «αλέκτωρ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.