σύναξις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

σύναξις < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή σύναξις

σύναξις θηλυκό

(εκκλησιαστικός όρος) σύναξη· θρησκευτική συνάθροιση, όπως η συγκέντρωση μοναχών ή η ακολουθία [1]

s.v. συναξάρι - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

σύναξις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύναξῐς	αἱ	συνάξεις
γενική	τῆς	συνάξεως	τῶν	συνάξεων
δοτική	τῇ	συνάξει	ταῖς	συνάξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύναξῐν	τὰς	συνάξεις
κλητική ὦ!		σύναξῐ		συνάξεις
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνάξει
γεν-δοτ	τοῖν		συναξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σύναξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συνάγω, συναγ- -σις > -ξις

σύναξις, -εως θηλυκό

→ και δείτε τις λέξεις συνάγω, σύν και ἄγω

σύναξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.