συγχρονία

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η συγχρονία οι συγχρονίες
      γενική της συγχρονίας των συγχρονιών
    αιτιατική τη συγχρονία τις συγχρονίες
     κλητική συγχρονία συγχρονίες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγχρονία < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική synchronie < ελληνιστική κοινή σύγχρον(ος) + -ία.[1] Μορφολογικά αναλύεται σε συγ- + χρόν(ος) + -ία

Προφορά
ΔΦΑ : /siŋ.xɾoˈni.a/
τυπογραφικός συλλαβισμός : συγ‐χρο‐νί‐α

Ουσιαστικό

συγχρονία θηλυκό

  • (γλωσσολογία) το σύνολο των γλωσσικών στοιχείων που εμφανίζονται στον ίδιο χρόνο και σε συγκεκριμένο τόπο, δηλαδή σε συγκεκριμένο σύστημα
    ↪ Σήμερα στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών θα μελετήσουμε το πρόθημα «τηλε-» στη συγχρονία του δίνοντας παραδείγματα από τους αρχαίους συγγραφείς. Αύριο θα δούμε το «τηλε-» διαχρονικά και τη χρήση του στα νέα ελληνικά και σε άλλες γλώσσες.
    ≠ αντώνυμα: διαχρονία

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη χρόνος

Μεταφράσεις
    συγχρονία
  1. συγχρονία - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.