σταυροκοπιέμαι
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - σταυροκοπιέμαι < σταυρο- + -κοπιέμαι < αρχαία ελληνική σταυρός + κόπτω
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /sta.vɾo.koˈpçe.me/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : σταυ‐ρο‐κο‐πιέ‐μαι
Ρήμα
Ρήμασταυροκοπιέμαι, π.αόρ.: σταυροκοπήθηκα, μτχ.π.π.: σταυροκοπημένος (χωρίς ενεργητική φωνή)
- κάνω (συνήθως παραπάνω από μια φορά) το σταυρό μου, δηλαδή το σημείο του σταυρού επάνω μου, είτε από έκπληξη, είτε από δέος, φόβο κ.λπ.
- ※ Τρέχει ἔξω· κράζει τούς συντρόφους του. Γυρίζουν ἐκεῖνοι στίς φωνές, κοιτάζουν καί σταυροκοπιοῦνται. Ἄγγελος εἶναι, ἄνθρωπος εἶναι, δέν ξέρουν. (Ανδρέας Καρκαβίτσας, Οι φρεγάδες)
- (λαϊκότροπο) σταυροκοπιούμαι
- (λαϊκότροπο) σταυροκοπούμαι
- (λαϊκότροπο, σπάνιο) σταυροκοπιώμαι
Συγγενικά
- ασταυροκόπητος
- σταυροκόπημα
- σταυροκόπι
- → δείτε τις λέξεις σταυρός, -κοπώ και κόβω
Κλίση
Παθητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | σταυροκοπιέμαι | σταυροκοπιόμουν(α) | θα σταυροκοπιέμαι | να σταυροκοπιέμαι | ||
| β' ενικ. | σταυροκοπιέσαι | σταυροκοπιόσουν(α) | θα σταυροκοπιέσαι | να σταυροκοπιέσαι | ||
| γ' ενικ. | σταυροκοπιέται | σταυροκοπιόταν(ε) | θα σταυροκοπιέται | να σταυροκοπιέται | ||
| α' πληθ. | σταυροκοπιόμαστε | σταυροκοπιόμαστε σταυροκοπιόμασταν |
θα σταυροκοπιόμαστε | να σταυροκοπιόμαστε | ||
| β' πληθ. | σταυροκοπιέστε | σταυροκοπιόσαστε σταυροκοπιόσασταν |
θα σταυροκοπιέστε | να σταυροκοπιέστε | σταυροκοπιέστε | |
| γ' πληθ. | σταυροκοπιούνται | σταυροκοπιόνταν(ε) σταυροκοπιούνταν σταυροκοπιόντουσαν |
θα σταυροκοπιούνται | να σταυροκοπιούνται | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | σταυροκοπήθηκα | θα σταυροκοπηθώ | να σταυροκοπηθώ | σταυροκοπηθεί | ||
| β' ενικ. | σταυροκοπήθηκες | θα σταυροκοπηθείς | να σταυροκοπηθείς | σταυροκοπήσου | ||
| γ' ενικ. | σταυροκοπήθηκε | θα σταυροκοπηθεί | να σταυροκοπηθεί | |||
| α' πληθ. | σταυροκοπηθήκαμε | θα σταυροκοπηθούμε | να σταυροκοπηθούμε | |||
| β' πληθ. | σταυροκοπηθήκατε | θα σταυροκοπηθείτε | να σταυροκοπηθείτε | σταυροκοπηθείτε | ||
| γ' πληθ. | σταυροκοπήθηκαν σταυροκοπηθήκαν(ε) |
θα σταυροκοπηθούν(ε) | να σταυροκοπηθούν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | έχω σταυροκοπηθεί | είχα σταυροκοπηθεί | θα έχω σταυροκοπηθεί | να έχω σταυροκοπηθεί | σταυροκοπημένος | |
| β' ενικ. | έχεις σταυροκοπηθεί | είχες σταυροκοπηθεί | θα έχεις σταυροκοπηθεί | να έχεις σταυροκοπηθεί | ||
| γ' ενικ. | έχει σταυροκοπηθεί | είχε σταυροκοπηθεί | θα έχει σταυροκοπηθεί | να έχει σταυροκοπηθεί | ||
| α' πληθ. | έχουμε σταυροκοπηθεί | είχαμε σταυροκοπηθεί | θα έχουμε σταυροκοπηθεί | να έχουμε σταυροκοπηθεί | ||
| β' πληθ. | έχετε σταυροκοπηθεί | είχατε σταυροκοπηθεί | θα έχετε σταυροκοπηθεί | να έχετε σταυροκοπηθεί | ||
| γ' πληθ. | έχουν σταυροκοπηθεί | είχαν σταυροκοπηθεί | θα έχουν σταυροκοπηθεί | να έχουν σταυροκοπηθεί | ||
| Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι) | ||||||
| Παρακείμενος | είμαι, είσαι, είναι σταυροκοπημένος - είμαστε, είστε, είναι σταυροκοπημένοι | |||||
| Υπερσυντέλικος | ήμουν, ήσουν, ήταν σταυροκοπημένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν σταυροκοπημένοι | |||||
| Συντελ. Μέλλ. | θα είμαι, θα είσαι, θα είναι σταυροκοπημένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι σταυροκοπημένοι | |||||
| Υποτακτική | να είμαι, να είσαι, να είναι σταυροκοπημένος - να είμαστε, να είστε, να είναι σταυροκοπημένοι | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.