πλανάω

πλανάω < πλανάομαι, μεσοπαθητικός τύπος (ομηρικό πλανόωνται), με θέμα πλαν- αβέβαιης ετυμολογίας. Έχουν προταθεί εκδοχές όπως: [1]

• Δεν είναι δυνατή η τεκμηρίωση για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pleh₂- (πλατύς, ευρύς, επίπεδος) απ' όπου παλάμη, πέλαγος, πλάγιος, πλάσσω, λατινική planus > το εργαλείο πλάνη.
• Αμφίβολη η σύνδεση με τα αρχαία πλάζω (εκτρέπω), απ' όπου πλαγκτόν και πλήσσω/πλήττω.
• Επίσης, έχει προταθεί για το πλανώμαι, υπόθεση σύνδεσης με τευτονικές γλώσσες (όπως η παλαιά νορβηγική flana (παλαιά ισλανδική, ισλανδική flana (περιπλανιέμαι)

πλανάω / πλανώ παθητική φωνή του ρήματος πλανάομαι / πλανώμα

1. (ενεργητική φωνή)
   1. ((ελληνιστική σημασία) ξεστρατίζω {{και μεταφορικά, όπως στον λόγο μου)
   2. οδηγώ κάποιον σε εσφαλμένω συμπέρασμα, εξαπατώ

      ※  τὸ ἀόριστον πλανᾷ (Αριστοτέλης, Rh. 1415a14

2. (μεσοπαθητική φωνή)
   1. (αρχική σημασία) πλανιέμαι εδώ κι εκεί (και μεταφορικά, όπως παρεκτρέπομαι στον λόγο)

      → δείτε παράθεμα στο πλανόωνται

   2. αμφιβάλλω
   3. είμαι εξαπατημένος
   4. κάνω κάτι αντικανονικά, ή στην τύχη

      → δείτε όπως στις μετοχές πλανώμενος και πεπλανημένος

• πλανέω, πλανέομαι

• Κατηγορία:Λέξεις με επίθημα -πλανής (αρχαία ελληνικά)
• Κατηγορία:Λέξεις με επίθημα -πλάνητος (αρχαία ελληνικά)
• Κατηγορία:Λέξεις με επίθημα -πλανος (αρχαία ελληνικά)

και

σύνθετα του ρήματος & τα συγγενικά τους:

• πλανάω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πλανάω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.