πάγρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πάγρα	οι	πάγρες
γενική	της	πάγρας	των	(παγρών)
αιτιατική	την	πάγρα	τις	πάγρες
κλητική		πάγρα		πάγρες
Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «νότα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάγρα < πάγος[1]

Ουσιαστικό

πάγρα θηλυκό

(ιδιωματικό)
1. (μετεωρολογία) παγωνιά, πάχνη,[2] η υγρασία (δροσιά) του χιονιού[3]
  ※ Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824- 1879), Φωτεινός, Άσμα Δεύτερο, στίχοι 198-200 @greek-language.gr
  
  […] Βλέπεις, μ’ αυτά τα χιόνια
  πώς μου φλογίστηκε η πληγή; Τώρα μαθαίνω ότ’ έχει
  πατέρα ο Χάρος το Βοριά και μάνα του την πάγρα…
2. (παρωχημένο) κρούστα που σχηματίζεται στην επιφάνεια υγρών, όπως λ.χ. το ξίδι[4]
  ≈ συνώνυμα: πάνα, πανί[5]

Μεταφράσεις

πάγρα

→ δείτε τη λέξη παγωνιά

Αναφορές

Αντώνιος Ηπίτης, Λεξικόν ελληνογαλλικόν (και γαλλοελληνικόν), τόμ. Β΄ (Αθήνα: Εκ του Τυπογραφείου Π.Α. Πετράκου, 1909), σ. 936. Στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη· πρόσβαση: 2021-10-20. Αναφέρεται ως ιδιωματικό της Ηπείρου.
Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.
Πέτρος Βλαστός, Συνώνυμα και συγγενικά. Τέχνες και σύνεργα (Αθήνα: Τυπογραφείο «Εστία», 1931), σ. 222. Στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη· πρόσβαση: 2021-10-20.
Λήμμα «Πάγρα», στο: Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, Σύγγραμμα Περιοδικόν, τόμ. ΙΔ΄ (1879-1880), Κωνσταντινούπολη 1884, σ. 239. Στο Google books· πρόσβαση: 2021-10-20.
Αναφέρεται πως η έκφραση «έχω πάγρα 'ς τη γλώσσα μου» εμφανίζεται ισοδύναμα και ως «έχω πάνα» στη γλώσσα ή «η γλώσσα μου έγεινε [sic] πανί» (Σύγγραμμα Περιοδικόν, ό.π.).

Πηγές

«πάγρα» - Συμφραστικοί πίνακες λέξεων για μείζονες νεοέλληνες ποιητές στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Αντώνιος Ηπίτης, Λεξικόν ελληνογαλλικόν (και γαλλοελληνικόν), τόμ. Β΄ (Αθήνα: Εκ του Τυπογραφείου Π.Α. Πετράκου, 1909), σ. 936. Στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη· πρόσβαση: 2021-10-20. Αναφέρεται ως ιδιωματικό της Ηπείρου.

[2] Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.

[3] Πέτρος Βλαστός, Συνώνυμα και συγγενικά. Τέχνες και σύνεργα (Αθήνα: Τυπογραφείο «Εστία», 1931), σ. 222. Στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη· πρόσβαση: 2021-10-20.

[4] Λήμμα «Πάγρα», στο: Ο εν Κωνσταντινουπόλει Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος, Σύγγραμμα Περιοδικόν, τόμ. ΙΔ΄ (1879-1880), Κωνσταντινούπολη 1884, σ. 239. Στο Google books· πρόσβαση: 2021-10-20.

[5] Αναφέρεται πως η έκφραση «έχω πάγρα 'ς τη γλώσσα μου» εμφανίζεται ισοδύναμα και ως «έχω πάνα» στη γλώσσα ή «η γλώσσα μου έγεινε [sic] πανί» (Σύγγραμμα Περιοδικόν, ό.π.).