οὐδός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ οὐδός οἱ οὐδοί
      γενική τοῦ οὐδοῦ τῶν οὐδῶν
      δοτική τῷ οὐδῷ τοῖς οὐδοῖς
    αιτιατική τὸν οὐδόν τοὺς οὐδούς
     κλητική ὦ! οὐδέ οὐδοί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  οὐδώ
γεν-δοτ τοῖν  οὐδοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
οὐδός αρσενικό < ὀδϜός < άγνωστης ετυμολογίας.[1][2] Δε σχετίζεται με τα ὁδός και ἔδαφος, ούτε με το ομηρικό ουδέτερο οὖδας (έδαφος, χώμα) όπου το οὐ- είναι κληρονομημένο και όχι προϊόν αντέκτασης όπως στο ὀδϜ- > οὐδ-.
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: ουδός

Ουσιαστικό

οὐδός αρσενικό
  • δωρικός τύπος : ὠδός
  • αττικός τύπος : ὀδός (με ψιλή)
  • και γενική πληθυντικού: ὀδέων

Ετυμολογία 2
επικός τύπος
επική κλίση
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ αἱ
      γενική τῆς τῶν/τάων
      δοτική τῇ ταῖς
    αιτιατική τὴν οὐδόν τὰς
     κλητική ὦ!
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ 
γεν-δοτ τοῖιν 
Παράρτημα:Ουσιαστικά
οὐδός θηλυκό: διαλεκτικός τύπος

Ουσιαστικό

*οὐδός θηλυκό (Χρειάζεται διευκρίνσιση: μόνο στην αιτιατική? Υπάρχει αλλού?)

Αναφορές
  1. οὐδός σελ. 1124 - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
  2. ουδός - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.