ορυκτό

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ορυκτό	τα	ορυκτά
γενική	του	ορυκτού	των	ορυκτών
αιτιατική	το	ορυκτό	τα	ορυκτά
κλητική		ορυκτό		ορυκτά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ορυκτό < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὀρυκτόν[1], ουδέτερο του ὀρυκτός < ὀρύσσω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₃reuk-[2] / *h₃rewk- (σκάβω, οργώνω) (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική minéral[1][3])

ΔΦΑ : /o.ɾiˈkto/

ορυκτό ουδέτερο

(ορυκτολογία) ανόργανο στερεό υλικό κρυσταλλικής δομής που βρίσκεται στο φλοιό της γης (ή άλλων ουρανίων σωμάτων) και συχνά το εκμεταλλεύεται ο άνθρωπος για ποικίλες χρήσεις

ορυκτό

ορυκτό

ορυκτό - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.
ορυκτό - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.