μάρτυς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μάρτυς < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μάρτυς. Συγκρίνετε με το μάρτυρας

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈmaɾ.tis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : μάρ‐τυς
ομόηχο: Μάρτης

Ουσιαστικό

μάρτυς αρσενικό ή θηλυκό (γενική: του μάρτυρος & κλιτικοί τύποι από την αρχαία κλίση στο μάρτυς)

  1. (λόγιο) ο μάρτυρας σε μια δίκη, ιδίως στην προσφώνηση:
    ↪ Κυρία μάρτυς! Πείτε μας τι γνωρίζετε για την υπόθεση!
  2. εκείνος που μπορεί να μαρτυρήσει την αλήθεια, που τη γνωρίζει, στην έκφραση μάρτυς μου ο Θεός
    ↪ Μάρτυς μου ο Θεός, δεν το έκλεψα εγώ!
  3. μάρτυρας της Εκκλησίας, οσιομάρτυς, ιερομάρτυρας → δείτε το ελληνιστικό μάρτυς

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    ο μάρτυρας σε δίκη
    ο ιερομάρτυρας

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
ουσιαστικά μεταπλαστά
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
μαρτῠ- μαρτῠρ-
ονομαστική ὁ/ἡ μάρτῠς οἱ/αἱ μάρτῠρες
      γενική τοῦ/τῆς μάρτῠρος τῶν μαρτῠ́ρων
      δοτική τῷ/τῇ μάρτῠρῐ τοῖς/ταῖς μάρτῠσῐ(ν)
    αιτιατική τὸν/τὴν μάρτῠρᾰ τοὺς/τὰς μάρτῠρᾰς
     κλητική ὦ! μάρτῠς μάρτῠρες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μάρτῠρε
γεν-δοτ τοῖν  μάρτῠ́ροιν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' όπως «μάρτυς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μάρτυς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μάρτῠς, -υρος αρσενικό ή θηλυκό

  1. εκείνος που είδε κάτι και μπορεί να μαρτυρήσει γι' αυτό, να το βεβαιώσει
    ※  τούτων μάρτυρας καλῶ θεούς (⌘ Σοφοκλής, Τραχίνιαι 1248)
  2. (ελληνιστική σημασία , χριστιανισμός) μάρτυρας για τη χριστιανική πίστη

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.