θεληματάρης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο θεληματάρης οι θεληματάρηδες
      γενική του θεληματάρη των θεληματάρηδων
    αιτιατική τον θεληματάρη τους θεληματάρηδες
     κλητική θεληματάρη θεληματάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεληματάρης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική θεληματάρης, θέλημα θεληματ- + -άρης

Ουσιαστικό

θεληματάρης αρσενικό

Συνώνυμα
  • θεληματζής
  • θεληματατζής

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    θεληματάρης

Αναφορές


Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θεληματάρης < θέλημα(τ)- + -άρης < ελληνιστικό -άριος < λατινικό -arius[1]

Ουσιαστικό

θεληματάρης αρσενικό (πληθυντικός: οι θεληματάροι)

  1. αυτός που κάνει θελήματα (πληρωμένος ή μη)
  2. πεισματάρης, αυτός που κάνει του κεφαλιού του (όπως συμπεριφέρονταν οι μισθοφόροι θεληματάριοι)
    ※  «αὐτοὶ οἱ Φράγκοι, ὅπου θωρεῖς, πολλὰ εἶν’ θεληματάροι, ὁμαίως κι ἐλαφροκέφαλοι, εἴ τι τοὺς δόξῃ, κάμνου» (Χρονικόν του Μορέως, 14ος αιώνας, H 604)

Συγγενικά

Αναφορές
  1. -άρης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.