εὐσεβής

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ εὐσεβής τὸ εὐσεβές
      γενική τοῦ/τῆς εὐσεβοῦς τοῦ εὐσεβοῦς
      δοτική τῷ/τῇ εὐσεβεῖ τῷ εὐσεβεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν εὐσεβῆ τὸ εὐσεβές
     κλητική ὦ! εὐσεβές εὐσεβές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ εὐσεβεῖς τὰ εὐσεβῆ
      γενική τῶν εὐσεβῶν τῶν εὐσεβῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς εὐσεβέσῐ(ν) τοῖς εὐσεβέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς εὐσεβεῖς τὰ εὐσεβῆ
     κλητική ὦ! εὐσεβεῖς εὐσεβῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ εὐσεβεῖ τὼ εὐσεβεῖ
      γεν-δοτ τοῖν εὐσεβοῖν τοῖν εὐσεβοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐσεβής < (εὖ) εὐ- + σέβ(ας) + -ής

Επίθετο

εὐσεβής, -ής, -ές

  1. ευλαβής, θρήσκος, θεοσεβής
    ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 610
    σώφρων δίκαιος ἀγαθὸς εὐσεβὴς ἀνήρ,
    φρόνιμος άντρας, δίκαιος, ευσεβής κι αντρείος,
    Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr
  2. (για πράξεις, πράγματα) άγιος, καθαγιασμένος, ιερός, θρησκευτικός

Συγγενικά
  • εὐσέβεια
  • εὐσεβέω
  • εὐσέβημα
  • εὐσεβία
  • πανευσεβής
  • συνευσεβέω

Αντώνυμα

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.