-ής

-ής < αρχαία ελληνική -ής (κατάληξη επιθέτων ή αρσενικών ουσιαστικών, ή κλιτικών τύπων) [1]

• για κατάληξη επιθέτων όπως «σταχτής» < (άμεσο δάνειο) τουρκική -i (-ι, -u, -ü)
• για τα επιρρήματα < (ελληνιστική κοινή) ή μεσαιωνική κατάληξη -ῆς, γενική ενικού θηλυκών ουσιαστικών σε -ή που παλιότερα συντάσσονταν με προθέσεις

  ή γενική ενικού σε επιρρηματική χρήση για νεότερες λέξεις

-ής κατάληξη (δείτε τις κλίσιεις, στα παραδείγματα)

• -ής (και μορφή -ης)
  1. αρσενικών ουσιαστικών

     ποιητής (ισοσύλλαβων) μπαλωματής (ή ανισοσύλλαβων)

  2. αρσενικών & θηλυκών λόγιων επιθέτων σε-ής, θηλυκό -ής, ουδέτερο -ές → δείτε και -ης

     συνεχής

• μόνον -ής
  1. κατάληξη επιθέτων αρσενικό -ής, θηλυκό -ιά, ουδέτερο -ί, δηλωτικά χρώματος

     σταχτής

  2. κατάληξη επιρρημάτων

     καταγής] (αρχαία ελληνική κατά γῆς: μέσα στη γη)

     μισοτιμής (τιμή, γενική ενικού τιμής

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ής στο Βικιλεξικό

-ής (και μορφή -ης) κατάληξη

• θηλυκό γενική ενικού του -ή (θηλυκών ουσιαστικών)

  ψυχή > ψυχής