εὐδαίμων

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
εὐδαιμον-
ονομαστική ὁ/ἡ εὐδαίμων τὸ εὔδαιμoν
      γενική τοῦ/τῆς εὐδαίμονος τοῦ εὐδαίμονος
      δοτική τῷ/τῇ εὐδαίμονῐ τῷ εὐδαίμονῐ
    αιτιατική τὸν/τὴν εὐδαίμονᾰ τὸ εὔδαιμoν
     κλητική ὦ! εὔδαιμoν εὔδαιμoν
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ εὐδαίμονες τὰ εὐδαίμονᾰ
      γενική τῶν εὐδαιμόνων τῶν εὐδαιμόνων
      δοτική τοῖς/ταῖς εὐδαίμοσῐ(ν) τοῖς εὐδαίμοσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς εὐδαίμονᾰς τὰ εὐδαίμονᾰ
     κλητική ὦ! εὐδαίμονες εὐδαίμονᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ εὐδαίμονε τὼ εὐδαίμονε
      γεν-δοτ τοῖν εὐδαιμόνοιν τοῖν εὐδαιμόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'εὐδαίμων' όπως «εὐδαίμων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐδαίμων < (εὖ) εὐ- + δαίμων

Επίθετο

εὐδαίμων, -ων, '_-ον

  1. ευλογημένος απ’ τον θεό
  2. ευτυχής, μακάριος
  3. που ευημερεί, πλούσιος
  4. (ουσιαστικοποιημένο) → δείτε  τὸ εὔδαιμον: η ευδαιμονία

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.