ενοχή

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η ενοχή οι ενοχές
      γενική της ενοχής των ενοχών
    αιτιατική την ενοχή τις ενοχές
     κλητική ενοχή ενοχές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενοχή < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική ἐνοχή < αρχαία ελληνική ἐνέχομαι

Προφορά
ΔΦΑ : /e.noˈçi/
τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐νο‐χή
παρώνυμο: ανοχή

Ουσιαστικό

ενοχή θηλυκό

  1. η κατάσταση του ενεχόμενου σε κολάσιμη ή επιλήψιμη πράξη
    ↪ ο εισαγγελέας πρέπει να αποδείξει στο δικαστήριο την ενοχή του κατηγορουμένου
  2. (και στον πληθυντικό) η κατάσταση κατά την οποία κάποιος μέμφεται τον εαυτό του για πράξη ή παράλειψή του - το συναίσθημα που συνοδεύει αυτήν την κατάσταση
    ↪ δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε για να βοηθήσεις
  3. η σχέση του νομικά υπόχρεου προς έναν δεύτερο, όπου η υποχρέωση μπορεί να λάβει τη μορφή παροχής (αγαθού ή υπηρεσίας) ή αυτής της παράλειψης

Μεταφράσεις
    η κατάσταση
    η σχέση του νομικά υπόχρεου
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.