διατείχισμα

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική το διατείχισμα τα διατειχίσματα
      γενική του διατειχίσματος των διατειχισμάτων
    αιτιατική το διατείχισμα τα διατειχίσματα
     κλητική διατείχισμα διατειχίσματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατείχισμα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διατείχισμα < διατειχίζω. Μορφολογικά αναλύεται σε δια- + τείχισμα.

Προφορά
ΔΦΑ : /ði̯aˈti.çi.zma/
παλιότερος συλλαβισμός : δι‐α‐τεί‐χι‐σμα
ομόηχο: διατοίχισμα

Ουσιαστικό

διατείχισμα ουδέτερο

  • (ιστορία, στρατιωτικός όρος, οικοδομική) εγκάρσιος τοίχος σε τάφρους, ανάμεσα σε δύο τείχη
    1. ως ενδιάμεσο οχυρωματικό τείχος
    2. που συγκρατούσε τα νερά της βροχής
  • για χώρισμα σε τοίχο → δείτε τη λέξη διατοίχισμα

Μεταφράσεις
    διατείχισμα

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ διατείχισμᾰ τὰ διατειχίσμᾰτᾰ
      γενική τοῦ διατειχίσμᾰτος τῶν διατειχισμᾰ́των
      δοτική τῷ διατειχίσμᾰτῐ τοῖς διατειχίσμᾰσῐ(ν)
    αιτιατική τὸ διατείχισμᾰ τὰ διατειχίσμᾰτᾰ
     κλητική ὦ! διατείχισμᾰ διατειχίσμᾰτᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  διατειχίσμᾰτε
γεν-δοτ τοῖν  διατειχισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διατείχισμα < διατειχίζω, διατειχισ- + -μα. Μορφολογικά αναλύεται σε δια- + τείχισμα.

Ουσιαστικό

διατείχισμα ουδέτερο

  • (στρατιωτικός όρος, οικοδομική) διατείχισμα ανάμεσα σε δύο τείχη (και μεταφορικά)
    ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 3, 34.2
    καὶ τῶν βαρβάρων ἐπαγαγόμενοι ἐν διατειχίσματι εἶχον
    και βαρβάρους που τους έστησε [ο Πάχης, αθηναίος στρατηγός] σε [μέρος με] διατείχισμα [δηλαδή, χωριστά από άλλους, ή από την πόλη]
    → δείτε και παράθεμα του Πλούταρχου στην έκφραση  κατὰ τὸ λαγαρώτατον

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.