διαρκών

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διαρκών	η	διαρκούσα	το	διαρκούν
γενική	του	διαρκούντος	της	διαρκούσας & διαρκούσης^*	του	διαρκούντος
αιτιατική	τον	διαρκούντα	τη	διαρκούσα	το	διαρκούν
κλητική		διαρκών		διαρκούσα		διαρκούν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διαρκούντες	οι	διαρκούσες	τα	διαρκούντα
γενική	των	διαρκούντων	των	διαρκουσών	των	διαρκούντων
αιτιατική	τους	διαρκούντες	τις	διαρκούσες	τα	διαρκούντα
κλητική		διαρκούντες		διαρκούσες		διαρκούντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ῶν -οῦσα, -οῦν από συναίρεση -έων, -έουσα, -έον * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'μειοψηφών', Κατηγορία όπως «αντενεργών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

διαρκών < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαρκῶν, μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του συνηρημένου ρήματος διαρκῶ, του διαρκέω

ΔΦΑ : /ði.aɾˈkon/

διαρκών, -ούσα, -ούν

(αρχαιοπρεπές) μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος διαρκώ, στις παγιωμένες εκφράσεις με γενική πτώση:
διαρκούντος του..., διαρκούσης της... (όσο διαρκεί) [1]

που διαρκεί

διαρκών: κλιτικός τύπος

ΔΦΑ : /ði.aɾˈkon/, /ði̯aɾˈkon/ & /ðʝaɾˈkon/

διαρκών

«διαρκώ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.