δείκνυμι

δείκνυμι < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *deiknéumi < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *deyḱ- (δείχνω) + -νυμι (< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *néwti).[1] Συγγενές με τη λατινική dico και index, τη σανσκριτική दिशति (diśáti, δείχνω, ορίζω) και την παλαιά αγγλική tǣċan/αγγλικά teach)

• ῥίζα δικ-, λατινικά indico (δεικνύω) με τη πρόσληψη του προσφύματος -νυ-

δείκνυμι (& δεικνύω)

1. δείχνω
2. επιδεικνύω
3. γνωστοποιώ κάτι
4. φέρω στο φως
5. εξηγώ
6. καταγγέλλω
7. αποδεικνύω
8. μέσο, δείκνυμαι : δείχνω στον εαυτό μου, υποδέχομαι, δεξιώνομαι, χαιρετίζω

• (ελληνιστική κοινή): δεικνύω
• ιωνικός τύπος : δέκνυμι
• κρητικός τύπος : δίκνυμι

• δηλῶ, δηλόω
• σημαίνω

• ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι

• αναπόδεικτος
• αποδεικτέον
• δυσαπόδεικτος

• δεῖγμα
• δεικτέον
• δεικτέος
• δεῖξις

• ἀναδείκνυμι
• ἀποδείκνυμι
• ἐνδείκνυμι
• ἐπιδείκνυμι
• καταδείκνυμι
• ὑποδείκνυμι
• ἀνταποδείκνυμι
• ἀντεπιδείκνυμι
• ἐναποδείκνυμαι
• προαποδείκνυμι

μερικές λέξεις που στα νέα ελληνικά ομοηχούν

• δέδειχα δείξομαι δειχθήσομαι ἐδείχθην δέδειγμαι του δείκνυμι
• δέδηχα δήξομαι δηχθήσομαι ἐδήχθην δέδηγμαι του δάκνω
• δεῖγμα δεῖξις δείκτης δεικτικός του δείκνυμι
• δῆγμα, δῆξις, δήκτης, δηκτικός του δάκνω

• δείκνυμι - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δείκνυμι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δείκνυμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.