βλάμης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο βλάμης οι βλάμηδες
      γενική του βλάμη των βλάμηδων
    αιτιατική τον βλάμη τους βλάμηδες
     κλητική βλάμη βλάμηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βλάμης < (άμεσο δάνειο) αλβανική vëllam

Προφορά
ΔΦΑ : /ˈvla.mis/

Ουσιαστικό

βλάμης αρσενικό (θηλυκό: βλάμισσα)

  1. (γενικότερα) σύντροφος, φίλος
  2. αδελφοποιτός
    ※  Αδελφοποιΐα επιχωριάζει με την λέξιν αδελφωσιά : οι αδελφοποιηθέντες λέγονταν μπράτιμοι ή βλάμηδες και οι συγγενείς σταυροπατέρας, σταυρομάνα, σταυραδέλφια. (Άννα I. Παπαμιχαήλ Κουτρούμπα, Ο σταυρός στους διαφόρους κλάδους του ελληνικού εθιμικού δικαίου, Επετηρίς του Λαογραφικού Αρχείου / Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας, 1990 )
  3. (ειδικότερα, ιστορία) προσωνυμία που δινόταν στα μέλη του κατώτερου (πρώτου) βαθμού της Φιλικής Εταιρείας
    ≈ συνώνυμα: αδελφοποιτός
    → επόμενος βαθμός: συστημένος
  4. εραστής, αγαπητικός
  5. κουτσαβάκης, ψευτοπαλικαράς
  6. κουμπάρος

Συγγενικά

Μεταφράσεις
    βλάμης
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.