αντίφαση

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η αντίφαση οι αντιφάσεις
      γενική της αντίφασης* των αντιφάσεων
    αιτιατική την αντίφαση τις αντιφάσεις
     κλητική αντίφαση αντιφάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιφάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντίφαση < αρχαία ελληνική ἀντίφασις < ἀντίφημι < ἀντί + φημί

Προφορά
ΔΦΑ : /anˈdi.fa.si/

Ουσιαστικό

αντίφαση θηλυκό

  1. (λογική) η ύπαρξη έγκυρων συνεπαγωγών που ξεκινούν από μία θέση (ή θέσεις) και καταλήγουν σε μία πρόταση που είναι ψευδής ή ισοδύναμα, σε μια πρόταση και την άρνησή της, κάτι που αποδεικνύει ότι η θέση δεν μπορεί να είναι αληθής
  2. (λογική) σύνθετη λογική πρόταση που είναι πάντα 'Ψευδής'[1]

Συνώνυμα

Αντώνυμα

Συγγενικά

Υπερώνυμα

Μεταφράσεις
    αντίφαση

Αναφορές
  1. Γέωργιος Βούρος, Πάτρα 2002, «Διακριτά Μαθηματικά», σελ. 22. Προσπέλαση 2020-03-03
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.