αναιδής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	αναιδής	η	αναιδής	το	αναιδές
γενική	του	αναιδούς*	της	αναιδούς	του	αναιδούς
αιτιατική	τον	αναιδή	την	αναιδή	το	αναιδές
κλητική		αναιδή(ς)		αναιδής		αναιδές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	αναιδείς	οι	αναιδείς	τα	αναιδή
γενική	των	αναιδών	των	αναιδών	των	αναιδών
αιτιατική	τους	αναιδείς	τις	αναιδείς	τα	αναιδή
κλητική		αναιδείς		αναιδείς		αναιδή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

αναιδής < αρχαία ελληνική ἀναιδής < ἀν- στερητικό + αἰδώς

αναιδής, -ής, -ές

αυτός που δεν αισθάνεται ντροπή, δεν έχει τρόπους, δε σέβεται, θρασύς, αδιάντροπος

αναιδής

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.