siccus
Λατινικά (la)
Ετυμολογία
- siccus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *seikʷ
Επίθετο
siccus, -a, -um
- ξερός
- νηφάλιος
- διψασμένος
- πεινασμένος
- απαίδευτος
- αναίσθητος
- (για λόγο) απλός, άκομψος
Βαθμοί επιθέτου και επιρρήματος
siccior | siccissimus | |
sice | siccius | siccissime |
Κλίση
| ενικός | πληθυντικός | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | siccus | sicca | siccum | siccī | siccae | sicca |
| γενική | siccī | siccae | siccī | siccōrum | siccārum | siccōrum |
| δοτική | siccō | siccae | siccō | siccīs | siccīs | siccīs |
| αιτιατική | siccum | siccam | siccum | siccōs | siccās | sicca |
| κλητική | sicce | sicca | siccum | siccī | siccae | sicca |
| αφαιρετική | siccō | siccā | siccō | siccīs | siccīs | siccīs |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.