ὕψωμα
Αρχαία ελληνικά (grc)
| ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός | ||||||||
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | τὸ | ὕψωμᾰ | τὰ | ὑψώμᾰτᾰ | ||||
| γενική | τοῦ | ὑψώμᾰτος | τῶν | ὑψωμᾰ́των | ||||
| δοτική | τῷ | ὑψώμᾰτῐ | τοῖς | ὑψώμᾰσῐ(ν) | ||||
| αιτιατική | τὸ | ὕψωμᾰ | τὰ | ὑψώμᾰτᾰ | ||||
| κλητική ὦ! | ὕψωμᾰ | ὑψώμᾰτᾰ | ||||||
| δυϊκός | ||||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | ὑψώμᾰτε | ||||||
| γεν-δοτ | τοῖν | ὑψωμᾰ́τοιν | ||||||
| 3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||||||
Ετυμολογία
Ετυμολογία - ὕψωμα < ὑψόω + -μα < αρχαία ελληνική ὕψος
Ουσιαστικό
Ουσιαστικόὕψωμα ουδέτερο
- (ελληνιστική κοινή)
- το ύψωμα, τα ύψη
- ↪ οὐ χθὼν οὐρανίοις ὑψώμασι φθονέει
- το πιο υψωμένο σημείο/περιοχή
- ↪ το ὕψωμα της ρινός (Γαληνός)
- (αστρονομία) η ύψωση αστερισμών και ουρανίων σωμάτων
- ≠ αντώνυμα: ταπείνωμα
- ※ ἔφη σὺ δέδιας μὴ καθάπερ Αἰγύπτιοι τοὺς ἀστέρας ὑψώματα καὶ ταπεινώματα λαμβάνοντας ἐν τοῖς τόποις οὓς διεξίασι γίγνεσθαι (Πλούταρχος)
- (μεταγενέστερα) ηθική εξύψωση με τη μεταφορική έννοια
- ※ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ τῷ λόγῳ χωρήσωμεν, καθαιροῦντες αὐτῶν πᾶν ὕψωμα διανοίας ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ (Επιστολαί, Βασιλείου Καισαρείας)
- το ύψωμα, τα ύψη
Συνώνυμα
Πηγές
Πηγές- ὕψωμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.