ἑός

Αρχαία ελληνικά (grc)
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική      ἑός      ἑή      ἑόν
      γενική ἑοῦ ἑῆς ἑοῦ
      δοτική ἑῷ ἑῇ ἑῷ
    αιτιατική ἑόν ἑήν ἑόν
     κλητική ὦ! — — —
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική      ἑοί      ἑαί      ἑᾰ́
      γενική ἑῶν ἑῶν ἑῶν
      δοτική ἑοῖς ἑαῖς ἑοῖς
    αιτιατική ἑούς ἑᾱ́ς ἑᾰ́
     κλητική ὦ! — — —
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ      ἑώ      ἑᾱ́      ἑώ
      γεν-δοτ ἑοῖν ἑαῖν ἑοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' - Παράρτημα#Αντωνυμίες

Ετυμολογία

ἑός < τύπος *sewo- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *swé (αντωνυμία: εαυτός, ἑός). Συγγενή: λατινική suus. Συγκρίνετε με το ὅς.

Αντωνυμία

ἑός, -ή, -όν

  • (κτητική αντωνυμία) γ΄προσώπου για έναν κτήτορα: ο δικός του, η δική του, το δικό του

Κτητικές αντωνυμίες

Για έναν κτήτορα

Για πολλούς κτήτορες

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.