ἐπιούσιος

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ ἐπιούσιος ἡ ἐπιουσίᾱ τὸ ἐπιούσιον
      γενική τοῦ ἐπιουσίου τῆς ἐπιουσίᾱς τοῦ ἐπιουσίου
      δοτική τῷ ἐπιουσίῳ τῇ ἐπιουσίᾳ τῷ ἐπιουσίῳ
    αιτιατική τὸν ἐπιούσιον τὴν ἐπιουσίᾱν τὸ ἐπιούσιον
     κλητική ὦ! ἐπιούσιε ἐπιουσίᾱ ἐπιούσιον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ ἐπιούσιοι αἱ ἐπιούσιαι τὰ ἐπιούσιᾰ
      γενική τῶν ἐπιουσίων τῶν ἐπιουσίων τῶν ἐπιουσίων
      δοτική τοῖς ἐπιουσίοις ταῖς ἐπιουσίαις τοῖς ἐπιουσίοις
    αιτιατική τοὺς ἐπιουσίους τὰς ἐπιουσίᾱς τὰ ἐπιούσιᾰ
     κλητική ὦ! ἐπιούσιοι ἐπιούσιαι ἐπιούσιᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἐπιουσίω τὼ ἐπιουσίᾱ τὼ ἐπιουσίω
      γεν-δοτ τοῖν ἐπιουσίοιν τοῖν ἐπιουσίαιν τοῖν ἐπιουσίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπιούσιος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐπιοῦσα, θηλυκό, ἐπιών, μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἔπειμι < ἐπί + εἶμι

Επίθετο

ἐπιούσιος, -α, -ον (ελληνιστική κοινή)

  • που είναι αρκετός για την επόμενη μέρα

Εκφράσεις

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.