ἄμητος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἄμητος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἄμητος

Ουσιαστικό

ἄμητος αρσενικό

Πηγές


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ἄμητος οἱ ἄμητοι
      γενική τοῦ ἀμήτου τῶν ἀμήτων
      δοτική τῷ ἀμήτῳ τοῖς ἀμήτοις
    αιτιατική τὸν ἄμητον τοὺς ἀμήτους
     κλητική ὦ! ἄμητε ἄμητοι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀμήτω
γεν-δοτ τοῖν  ἀμήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄμητος, ήδη ομηρικό < ἀμάω / ἀμῶ (θερίζω, κόβω) ἀμη- + -τος

Ουσιαστικό

ἄμητος αρσενικό

  1. συγκομιδή, τρύγος
  2. (μεταφορικά) η σφαγή
  3. η εποχή του θερισμού

Συγγενικά
  • ἀμητήρ

→ και δείτε τη λέξη ἀμάω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.