ψέκτης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο ψέκτης οι ψέκτες
      γενική του ψέκτη των ψεκτών
    αιτιατική τον ψέκτη τους ψέκτες
     κλητική ψέκτη ψέκτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψέκτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ψέκτης[1] < ψέγω

Ουσιαστικό

ψέκτης αρσενικό (γενική & ψέκτου)

Συγγενικά

→ και δείτε τη λέξη ψέγω

Μεταφράσεις
    ψέκτης

Αναφορές
  1. ψέκτης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας


Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ ψέκτης οἱ ψέκται
      γενική τοῦ ψέκτου τῶν ψεκτῶν
      δοτική τῷ ψέκτῃ τοῖς ψέκταις
    αιτιατική τὸν ψέκτην τοὺς ψέκτᾱς
     κλητική ὦ! ψέκτᾰ ψέκται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ψέκτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ψέκταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ψέκτης < (ψέγω) ψεκ- + -της [1]

Ουσιαστικό

ψέκτης αρσενικό

  • εκείνος που βρίσκει πταίσματα, ψεγάδια, που ψέγει, κατηγορεί
    ※  5ος/4ος αιώνας πκε ⌘ Πλάτων, Νόμοι, Pl.Lg.639c@perseus.tufts.edu
    [Ἀθηναῖος] τί δ᾽ ἐπαινέτην ἢ ψέκτην κοινωνίας ἡστινοσοῦν ᾗ πέφυκέν τε ἄρχων εἶναι μετ᾽ ἐκείνου τε ὠφέλιμός ἐστιν, ὁ δὲ μήτε ἑωρακὼς εἴη ποτ᾽ ὀρθῶς αὐτὴν αὑτῇ κοινωνοῦσαν μετ᾽ ἄρχοντος, ἀεὶ δὲ ἄναρχον ἢ μετὰ κακῶν ἀρχόντων συνοῦσαν;
    → λείπει η μετάφραση

Αντώνυμα
  • ἐπαινέτης

Συγγενικά
  • θέμα ψεκ- → δείτε τη λέξη ψεκτός
  • → και δείτε τη λέξη ψέγω

Αναφορές
  1. ψέγω - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.