σόλιδος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σόλιδος	οι	σόλιδοι
γενική	του	σολίδου	των	σολίδων
αιτιατική	τον	σόλιδο	τους	σολίδους
κλητική		σόλιδε		σόλιδοι
Κατηγορία όπως «άνθρωπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

σόλιδος < μεσαιωνική ελληνική σόλιδος < λατινική solidus (χρυσό νόμισμα)[1]

ΔΦΑ : /ˈso.li.ðos/

Σόλιδος με τη μορφή του Κωνσταντίνου Β'

σόλιδος αρσενικό

(νόμισμα, ιστορία) βυζαντινό νόμισμα, το οποίο κόπηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και χρησιμοποιήθηκε από τον 4ο έως τον 11ο αιώνα.

σόλιδος

Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.

σόλιδος < (άμεσο δάνειο) λατινική solidus (χρυσό νόμισμα)

σόλιδος αρσενικό

(νόμισμα) βυζαντινό νόμισμα, το οποίο κόπηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και χρησιμοποιήθηκε από τον 4ο έως τον 11ο αιώνα

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.