στύφω

στύφω < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική στύφω

στύφω μόνο στον ενεστώτα

• (αρχαιοπρεπές) προκαλώ συστολή του στοματικού βλεννογόνου [1]

με στυπ-, στυμ-

• στύμμα
• στυπτικός
• στύψη
• → και δείτε τη λέξη στυφός

στύφω < → λείπει η ετυμολογία. Δε σχετίζεται το στύω, το στείβω.

στύφω (ῡ)

1. συστέλλω, συμμαζεύω
2. σουφρώνω τα χείλια, επειδή δοκίμασα κάτι στυφό
3. είμαι στυφός, προξενώ στυφότητα
4. είμαι τραχύς και αυστηρός
5. είμαι κατηφής
6. είμαι δυσκοίλιος

δείτε και τα παράγωγά τους

• στύφω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στύφω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.