παραίτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παραίτησῐς αἱ παραιτήσεις
      γενική τῆς παραιτήσεως τῶν παραιτήσεων
      δοτική τῇ παραιτήσει ταῖς παραιτήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παραίτησῐν τὰς παραιτήσεις
     κλητική ὦ! παραίτησῐ παραιτήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παραιτήσει
γεν-δοτ τοῖν  παραιτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραίτησις < παραιτέομαι / παραιτοῦμαι, παραιτη- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + αἴτησις.

Ουσιαστικό

παραίτησις θηλυκό

  1. έντονη προσευχή, ικεσία
  2. μεσολάβηση για κάτι, παράκληση για απαλλαγή από κάτι κακό
  3. (ελληνιστική σημασία) αποδοκιμασία, άρνηση
    ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παραίτηση με διαφορετική σημασία

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.