μόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μόρος	οἱ	μόροι
γενική	τοῦ	μόρου	τῶν	μόρων
δοτική	τῷ	μόρῳ	τοῖς	μόροις
αιτιατική	τὸν	μόρον	τοὺς	μόρους
κλητική ὦ!		μόρε		μόροι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μόρω
γεν-δοτ	τοῖν		μόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

μόρος' < θέμα μορ-, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που απαντά και στο μείρομαι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)mer- ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

μόρος, -ου αρσενικό

το προκαθορισμένο τέλος της ζωής των θνητών, η μοίρα, το πεπρωμένο, ο θάνατος, ο όλεθρος
→ και δείτε Μόρος: ο γιός της Νυκτός

→ και δείτε τις λέξεις μοῖρα και μείρομαι

μόρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.