μεσαύλιον

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

μεσαύλιον < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική μεσαύλιον, ως ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου μεσαύλιος < αρχαία ελληνική μέσαυλος, συναρπαγή της φράσης «μέσ(σ)ον αὐλῆς», «ἐν μέσῳ αὐλῆς.[1] Μορφολογικά αναλύεται σε μεσ- + αὔλιος (< αρχαία ελληνική αὐλ(ή) + -ιος)

Ουσιαστικό

μεσαύλιον, -ου ουδέτερο

Αναφορές
  1. μεσαύλι - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. (Αʹ έκδοση: 1998)
  2. ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  3. μεσαύλιον - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών. (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)


Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ μεσαύλιον τὰ μεσαύλιᾰ
      γενική τοῦ μεσαυλίου τῶν μεσαυλίων
      δοτική τῷ μεσαυλίῳ τοῖς μεσαυλίοις
    αιτιατική τὸ μεσαύλιον τὰ μεσαύλιᾰ
     κλητική ὦ! μεσαύλιον μεσαύλιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  μεσαυλίω
γεν-δοτ τοῖν  μεσαυλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
μεσαύλιον (ελληνιστική κοινή) < μεσ- + αρχαία ελληνική αὐλ(ός) + -ιον

Ουσιαστικό

μεσαύλιον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

  • (μουσική) ενδιάμεσο μουσικό μέλος σε χορικά, παιγμένο με αυλό

Συγγενικά
  • μεσαυλικόν
  • μεσαυλικὸν κροῦμα

→ και δείτε τις λέξεις μέσον και αὐλός

Ετυμολογία 2
μεσαύλιον: αρχαίος κλιτικός τύπος → δείτε τις λέξεις μέσον και αὐλή

Κλιτικός τύπος επιθέτου

μεσαύλιον

Συγγενικά

→ και δείτε τις λέξεις μέσον και αὐλή

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.